Salamo! Update over het Midden-Oosten (Sifra)

Salamo alaykume, een hele goede dag vanuit Australië ondertussen! Onze tijd in het Midden-Oosten zit er helaas alweer op, maar wat was het gaaf!

Om vanuit Mozambique in het Midden-Oosten te komen was weer een lange reis, vol avontuur en veranderingen. We zouden zondagochtend om 5 uur met het Afrikaanse openbare vervoer naar de grens met Malawi gaan, een reis van ongeveer 4 uur. Toen we allemaal afscheid hadden genomen van Justino, onze bagage op de bus hadden vastgemaakt en in het 12-persoons busje zaten ontdekten we dat naast ons team (9 personen) nog ongeveer 15 Afrikaanse mensen in hetzelfde busje mee zouden gaan. Toen 8 van hen zaten, wij ruimte- & ademloos waren, besloot Justino in te grijpen en aan te bieden ons naar de grens te rijden. Wij allemaal uit de bus, bagage terug gekregen en terug gereden naar de base. Daar moest Justino “even” iets veranderen aan de truck. Dit duurde uiteindelijk tot iets voor 13 uur, de grens zou om 17 uur sluiten. We laadden snel de truck vol met onze bagage en gingen zitten, na weer 4 uur achterin de truck arriveerde we op de grens, nét op tijd. Aan de andere kant stond een busje ons op te wachten om ons naar de base in Blantyre te rijden. Daar sliepen we weer 1 nachtje, de volgende dag gingen we door naar het vliegveld. We vertrokken ongeveer een uur later dan gepland, dus we hadden haast. Onderweg reed onze bestuurder perongeluk tegen twee auto’s aan... Gelukkig was er geen schade aan ons vervoersmiddel, hij kreeg toestemming van de bestuurders van beide auto’s om ons eerst naar het vliegveld te brengen en daarna de schade af te handelen. Vanuit Malawi vlogen we naar Tanzania, daar sliepen we een nachtje, toen door naar Ethiopië en vanaf Ethiopië naar het Midden-Oosten!

Om te beginnen waren we in het Midden-Oosten allemaal echt zo zo zo gelukkig met het weer. Na 24/7 te zweten in Afrika was het zo fijn om weer te kunnen ademen, bewegen, sporten en gewoon te leven zonder een zweet machine te zijn. Het weer was meestal 15-25 graden Celsius met zon, vergelijkbaar met een perfecte Nederlandse lentedag, heerlijk! Naast het weer waren er meer enorme verschillen met Afrika, die we vanaf het moment dat ons vliegtuig landde hebben ervaren. Grote en ontwikkelde wolkenkrabbers, een eigen appartement (inclusief warm water, we waren bijna vergeten wat dat is), vrijwel iedereen is moslim, de valuta is €2,45 voor 1 dinar (tegenover €0,01 voor 1 metical), er zaten geen gaten in de wegen, we konden niet publiekelijk mensen proberen te bekeren, de kerken zijn groter en officiëler, geen muggen, vrijwel iedereen spreekt Engels dus we konden makkelijker relaties opbouwen, het eten en natuurlijk de ministry die we deden over het algemeen. 

Ook in het Midden-Oosten varieerde de ministry erg van dag tot dag. De basis van onze ministry was relaties, immers alleen door middel van relaties kunnen we de mensen over God vertellen. Op zaterdagochtenden is er in een park vlakbij onze flat een grote farmers market. Mensen van het hele land komen hiernaartoe. De perfecte plek voor ons om mensen te leren kennen dus ;). Hier hebben we dan ook veel van onze contacten met wie we meerdere keren hebben afgesproken ontmoet. Wat echt heel erg opvallend & onverwacht was voor iedereen was hoe open alle mensen waren. De mensen kwamen zelf op ons af om een gesprek te beginnen en ze waren erg geïnteresseerd in ons leven, onze studies, de landen waar we vandaan kwamen en wat we deden in het land. Dit zorgde voor veel goede gesprekken waarin we ook echt hun verhaal konden horen! Wat voor ons hele team wel een uitdaging was is dat we dus niet zomaar over God konden beginnen. Hierdoor zagen we minder resultaat dan in Afrika. Maar in deze tijd hebben we echt leren accepteren dat God verschillende strategieën heeft voor verschillende landen en werelddelen. Om in het Midden-Oosten groots en publiekelijk het Woord te verkondigen zou niet aanslaan zoals in Afrika. De manier waarop moslims het best in contact kunnen komen met het christendom is door middel van relaties. Dus die kans pakten we met beide handen aan! 

Als we mensen hadden ontmoet op de farmers market vroegen we hun nummer om in contact te blijven. De mensen wilden dat maar al te graag. Hierdoor hadden we verschillende contacten met wie we meerdere keren hebben afgesproken, veel toffe verhalen, maar ik ga één persoon even uitlichten in deze blogpost. 

Onze eerste dag op de farmers market kwam er een jongeman (25 jaar) naar onze groep toe om een enquête te doen. Vanaf het begin was er een klik tussen onze groep en hem. We praatten even kort over sport, religie, afkomst etc. en toen wisselden we telefoonnummers uit. In de drie opeenvolgende weken hebben we veel met hem afgesproken! Toen we hem de eerste keer ontmoetten was hij al geen moslim meer, hoewel hij in een islamitisch gezin was opgegroeid. Hij had veel onderzoek gedaan naar de verschillende religies en tot de conclusie gekomen dat geen één de waarheid representeert volgens hem. In onze gesprekken kwamen we erachter dat hij gelooft in “een God/hogere geest” en dat hij gelooft dat we als mens aardig en goed moeten zijn, maar zonder verdere persoonlijke relatie of mogelijkheid om die God echt te leren kennen. Vanaf het begin was hij heel geïnteresseerd in wat wij eigenlijk geloven en waarom we naar het Midden-Oosten waren gekomen om zoveel goede dingen te doen. Dit gaf ons veel mogelijkheden om getuigenissen en Bijbelse principes met hem te delen. Het was zo tof om te zien hoe hij over de tijd heen steeds geïnteresseerder werd, de laatste dag ging hij zelfs met ons mee naar de kerk. Toen de dominee zei “Het christendom is niet slechts een van de vele religies, het is de waarheid” konden wij hem luid en duidelijk “amen” horen zeggen! Ook stond hij open voor gebed en bad hij zelf ook! Dit proces was natuurlijk heel tof om te zien, hij gaf aan zeker in contact te blijven met de christenen daar en vaker naar de kerk te willen. God is aan het werk in die plek, in zijn leven!!!!

Naast de persoonlijke relaties hebben we ook andere soorten ministry gedaan. Huisbezoeken, bezoeken aan een Filipino shelter (waar vrouwen tijdelijk wonen die worden onderdrukt door hun baas op werk), voetbal training geven, basketbal en volleybal spelen met lokale mensen in een park, een sportdag voor een middelbare school organiseren en kerken bezoeken. We zijn naar 6 verschillende kerken geweest. In de kerken deden we verschillende dingen; toneelstukjes, dans, preken en getuigenissen. Maar het doel van de kerkbezoeken was om de kerk te motiveren uit te stappen in evangelisatie, want dat is iets waar ze daar vaak bang voor zijn. Uit de gesprekken die we na kerktijd hebben gehad bleek dat we zeker een enthousiasme voor het delen van Gods liefde hebben aangewakkerd! 

In onze tijd in het Midden-Oosten hebben we minder bekeringen gezien dan in Afrika, maar ondanks dat was deze tijd zo vruchtbaar, om mensen te mobiliseren en een eerste zaadje te planten in het leven van moslims. Zoals ik eerder zei; God is echt aan het werk in het Midden-Oosten!

Nu zijn we in Australië! We hebben hier nog drie weken van onze outreach, waarin we samen werken met een ander team van onze school, we vormen nu één groot super sports team :). We zullen veel met scholen en kerken werken, maar ook evangelism doen door bijvoorbeeld beach volleybal en open airs. De laatste week zullen we helpen met een staff retreat van YWAM Perth. Hier zullen we praktische dingetjes regelen; koken, kinderprogramma’s, afwassen etc. Ik kijk er erg naar uit wat God in deze tijd gaat doen!

Dankpunten:

- De onverwachte openheid van mensen in het land waar we waren, over alledaagse dingen; hun leven, hun relaties, maar ook over religie. 

- Dat we een goede en veilige reis hebben gehad. 

- Dat God deuren heeft geopend voor ministry in Australië (tot 4 dagen voordat we zouden vertrekken wisten we nog niet eens of we ergens konden slapen en of we ministry hadden). 

- Voor het fantastische team waarmee ik samen heb mogen werken de afgelopen twee maanden, en dat dat team nu uitgebreid mag worden!

Gebedspunten:

- Dat er eenheid mag zijn nu we een groter team hebben, met name omdat beide teams gewend zijn aan hun eigen, kleinere team. 

- Mijn toelatingsopdrachten voor mijn studie. Dit is zeker meer werk dan ik had verwacht en dit brengt best wat stress met zich mee omdat we al zo’n druk programma hebben steeds. Bidden voor rust & een goed proces. 

- Dat de zaadjes die we hebben gepland in het Midden-Oosten blijven groeien. Dat de mensen met wie we gesprekken hebben gehad realiseren dat er iets anders was aan ons en dat ze zich gaan verdiepen in het christendom. Dat de mensen die al zo geïnteresseerd zijn in contact blijven met het long-term team en echt meer van God gaan zien!

Shukraan (bedankt) voor alle support en lieve berichtjes die ik van jullie krijg! Vragen/opmerkingen/tips/tops over onze ministries of over deze blogpost zijn altijd welkom!

Lieve groetjes,

Sifra