Boa tarde vanuit Mozam! (Sifra)

25 januari 2020 - Quelimane, Mozambique

Boa tarde (oftewel goede dag in Karunku) lieve mensen!

Jaja, ik leef nog. Vandaag hebben we onze tweede vrije dag in een maand! Dit is de voornaamste reden dat ik niet eerder een update heb gegeven, er was simpelweg geen tijd en ik had geen WiFi of data. 

De eerste maand zit er nu dus op, en wát voor maand! Er is echt te veel gebeurd om jullie volledig alles te kunnen vertellen, maar ik zal proberen wat hoogtepunten eruit te pakken en een samenvatting te geven!

Na een hele lange reis kwamen we eerst aan in Malawi. Daar zouden we 1 nacht blijven, maar dat werden 2, met name omdat de grens moeilijk te passeren was op oudejaarsdag. Maar dit geeft meteen een goede beschrijving van onze hele outreach hier in Afrika. Geplande dingen veranderden naar andere dingen en de dagen die ongepland waren werden heel erg vol. Flexibel is het juiste woord voor onze tijd hier ;)

Toen we over de grens in Mozambique kwamen (het duurde een goede 5,5 uur om de grens te kunnen passeren) werden we opgewacht door ons contact hier, Justino. Van de grens naar Quelimane was een goede 4 uur, achter in de truck, boven op onze bagage. Veel dingen gezien tijdens deze rit: regen (niet schattige miezerregen, maar stortbuien!), mooie uitzichten, vuurvliegjes, kleine dorpjes en overal mensen die naar ons zwaaiden. 

De eerste paar dagen bleven we op de base in Quelimane. Dit is een kleine base, ongeveer 6 staffmembers en wij waren de enige studenten hier, omdat ze op dit moment geen school draaien. Hier hadden we wat tijd om te landen. Als ministry deden we hier in de ochtenden veel constructiewerk, een dak slopen en weer opbouwen, gaten graven, beton slopen etc. ‘s Middags speelden we voetbal met een groep jongens. De meesten zijn weeskinderen. Na de voetbalwedstrijd deden we toneelstukjes (we hebben één toneelstukje die in het kort het hele evangelie uitlegt en één over zonde en vergeving), deelden we de betekenis en getuigenissen. In deze tijd zagen we duidelijk hoe sommige jongens bewust de keuze maakten om ook met Jezus te willen leven. Heel vet!

Op maandag 6 januari is, zoals sommige van jullie hebben gehoord, Esther overleden. Dit is de moeder van Sofie, een hele goede vriendin van mij. Dit kwam voor mij echt als een klap, hoewel ze al een aantal jaar kanker had. Voor mij was het een lastige keuze of ik naar huis wilde of hier wilde blijven. Na veel bidden en praten met verschillende mensen kwam ik tot de conclusie dat God van mij vroeg om hier in Afrika te blijven, en juist deze tijd te gebruiken om Hem te blijven eren en Zijn liefde hier uit te delen. Dit heb ik gedaan. Op sommige momenten was het zwaar om niet thuis te zijn, maar ik heb hier op de plek waar ik was duidelijk de vruchten gezien van hoe God aan het werk was. Ondanks deze moeilijke tijd heb ik veel bevestiging van God gekregen over wie Hij is en over Zijn goedheid, dus dat was mooi om te zien!

Woensdag vertrokken we vanaf de base naar het eiland, Inhassunge. Justino is ondertussen 10 jaar bezig op dit eiland. Voordat hij daar aan het werk ging, durfden christenen vrijwel nooit naar dit eiland te gaan, omdat het bekend stond als het eiland waar de demonen heersen. Justino kreeg de roeping om daar als een missionaris te gaan werken en ondertussen zijn er al 7 kerken op het eiland & God is nog steeds aan het werk! In deze 10 jaar op het eiland heeft hij een groep jongens om zich heen gekregen, tussen de 17 en 22 jaar, die hij meer leert over God en zij helpen hem met praktische dingen en doen veel evangelisatie met hem. Het was heel tof om een dikke twee weken met hen op te trekken, de taal barrière was zeker aanwezig, maar ondanks dat hadden we zo veel plezier met elkaar! Zij gingen ook vaak mee met de verschillende ministries die we deden. 

Op het eiland deden we veel huisbezoeken. We reden of liepen naar een dorpje en daar gingen we in verschillende groepjes naar verschillende huizen. Soms met 2 vertalers (1 van Engels naar Portugees, 1 van Portugees naar hun lokale taal), maar de boodschap kwam echt door, wat heel vet was om te zien! We hebben met verschillende mensen gepraat die nog nooit iets over God of Jezus hebben gehoord. Deze gesprekken opende soms echt hun ogen over hoe de wereld in elkaar steekt. We hebben veel mensen gezien die de keuze maakten hun leven aan God te geven. 

Ik ga wat verder in op specifiek één huisbezoek, om jullie ook een wat gedetailleerder beeld te geven. We waren in een groep van 4, met Justino, die direct van Engels naar de eiland taal kon vertalen. We kwamen bij dit huis, waar ongeveer 10 mensen buiten zaten. Ouders, drie van hun kinderen, een grootmoeder, een buurvrouw en wat andere kinderen uit de buurt. Ze waren bezig met pinda’s in teilen te stoppen. We begonnen met wat vragen over God, om te kijken of ze al iets over God en Jezus wisten, bleek dat ze niet heel veel wisten dus deelden we het evangelie met ze. Van hoe God de wereld creëerde en mensen creëerde om in een perfecte relatie met Hem te zijn. Hoe mensen zonde over God verkozen en dat daardoor deze relatie gebroken was. Maar het belangrijkste hoe Hij Jezus, Zijn enige zoon stuurde om de wereld weer te redden, waardoor wij nu weer in perfecte relatie met God kunnen zijn. Hierna gaven we wat voorbeelden over Gods liefde en hoe God persoonlijk in ons leven heeft gewerkt. Op het eind vroegen we of ze vragen hadden. Één jongen, 18 jaar, vroeg zich af hoe het eruit zag om als een christen te leven, in het dagelijks leven. Nadat we dit aan hem hadden uitgelegd gaf hij aan dat dit iets is wat hij echt heel graag wil. Hij vertelde hoe een missionaris naar hem toe was gekomen, 2 jaar geleden, en hoe het sinds toen zijn hart niet meer had verlaten. Hij zei dat hij gedurende deze twee jaar het steeds probeerde te negeren. Dat zodra wij begonnen te praten zijn hart voelde alsof het vuur was, dat hij twee jaar had gewacht op een moment als dit en dat hij zo dankbaar was dat wij waren gekomen. Hij zei dat er niks is wat hij liever wil dan zelf een missionaris worden. Gedurende de rest van onze outreach op het eiland is hij steeds mee geweest met evangelisatie, open airs, de groep jongens etc. De laatste dag gaf hij aan dat hij zelf een DTS gaat doen! Zo vet om te zien hoe God in zijn leven aan het werk is en hoe bereid hij is om voor God aan het werk te gaan!

Naast de huisbezoeken hebben wij praktisch werk gedaan, voetbalvelden gemaaid (met de hand, met grote messen, blaren óveral), in de velden gewerkt en cement gemixt & gelegd. 

Ook zijn we naar veel van de kerken geweest. De diensten zijn één groot feest. Veel zingen en dansen. Ze vroegen ons altijd om te zingen/dansen/een toneelstukje te doen, dus dat deden we. Ook deelde iemand van onze groep de preek, heel erg vet. De kerken waren altijd heel erg dankbaar, dit werd geuit door een bedankje in de vorm van eten. We hebben veeeel mango’s, rijst, zoete aardappelen, guava’s en veel meer gekregen van verschillende kerken. 

Een ander verhaal over Afrikaanse timing is een verhaal van een van de laatste dagen. We zouden naar een kerk gaan om daar een korte bijbel uitleg te geven en huisbezoeken te doen. We gingen er lopend heen, maar die nacht had het flink geregend. We moesten dik een uur lopen, in de middle of nowhere, door de jungle met enorme plassen op de smalle paadjes. Soms liepen we meer dan 200 meter door water tot onze knieën! Na deze tocht kwamen we aan bij de plek waar we moesten zijn. Bleek dat degene die ons uitgenodigd had een andere afspraak had die ochtend, dus dat wat we gepland hadden niet door kon gaan. We hebben de tijd daar gebruikt om voor de plek te bidden & God te aanbidden, toen zijn we weer terug gelopen. Zoals ik eerder noemde, het sleutelwoord voor Afrika is flexibel ;). 

Vrijwel elke middag hadden we een voetbalwedstrijd. Dit is iets wat zeer serieus wordt genomen. Het is een 90 minuten durende wedstrijd, met een tegenstander, iedereen draagt dezelfde shirts en er is een scheidsrechter. Ik denk dat ik voor het hele team spreek als wij verwachtte dat dit wat oppervlakkiger zou zijn. Maar gelukkig waren wij de versterking voor een al bestaand team, de jongens die veel tijd met Justino doorbrengen, dus hadden we in ieder geval jongens met ervaring in ons team. Afrikaans voetbal is wel wat anders, aangezien het gras alsnog vrij hoog is, de helft op blote voeten speelt, ze vooral gefocust zijn op enkels (in plaats van op de bal) en het soms bijna pingpong lijkt. Ze schieten de bal hoog & ver in de hoop dat iemand van hun team de bal krijgt. Als dit niet gebeurt wordt de bal hoog & ver terug geschoten, zo gaat dit de hele wedstrijd eigenlijk. De hele omgeving komt kijken bij de wedstrijden, er zijn soms meer dan 500 toeschouwers. Na de wedstrijden deden we open airs. Vaak begonnen we met een dans, dan deden we één van de toneelstukjes, legden we het uit en werden er getuigenissen gedeeld. Ook hierbij hadden we dus soms meer dan 500 toeschouwers. Heel vet om zoveel mensen te kunnen bereiken met zo’n belangrijke boodschap!

Een ander onvergetelijk punt aan het eiland zijn de kinderen. 24/7 zwermden er vele kinderen om ons en ons huis heen, omdat het zo bijzonder is als er blanke mensen zijn. Tijdens het eten keken ze door de ramen en deuren naar binnen, als we buiten kwamen volgden ze ons overal waar we gingen en ze voelden altijd onze huid en ons haar, om te kijken of het echt was. Het maakte niet uit waar op het eiland we gingen, alle kinderen van dat dorpje verzamelden zich en renden achter onze truck aan als we een plek verlieten. Aangezien ik over het echt heel erg van kinderen geniet vond ik dit echt heel leuk! Zo leuk om ze verschillende spellen te leren en verschillende activiteiten met ze te doen. Één middag gingen Lena en ik een stukje wandelen, tussen hun huizen door en het was echt interessant om te zien hoe en waar ze leven. Ik heb echt een hart gekregen voor deze kinderen en de omstandigheden waarin ze leven. Ondanks dat ze vrijwel niks hebben lachen ze áltijd en hebben ze zoveel plezier met de kleinste dingetjes. Deze blijheid & dankbaarheid is inspirerend en kan iedereen van leren!

Ook het fruit op het eiland was zó lekker, zó vers. Mango’s, guava’s, papaya’s en kokosnoten konden we gewoon vers van de bomen eten. Zo zo zo lekker!!!!! En nu we het toch over de natuur hebben: de sterrenhemel was magisch! Ik heb het denk ik nog nooit zo helder en zo veel gezien. Ook waren er echt heel erg veel vallende sterren! Soms wel zes binnen een uur. Ondanks dat ons werd aangeraden niet naar buiten te gaan in het donker (in verband met (malaria)muggen) hebben we elke heldere avond een tijdje buiten gespendeerd. Vaak werd de sterrenhemel gecombineerd met een te gekke bliksemstorm een eindje verderop. Dit zorgde voor hele mooie beelden, die helaas onmogelijk waren om vast te leggen. Maar in mijn geheugen zijn ze zeker vast gelegd ;). 

Na 1 week op het eiland gingen we terug naar de base voor 2 nachten. We hadden een vrije dag, waarin we bij een cafeetje hebben ontbeten, daarna zijn we naar de lokale marktjes gegaan, zijn we naar een hotel geweest om WiFi te hebben en zijn we uit eten geweest. Daarna gingen we terug voor nog 8 dagen op het eiland. Toen we terug kwamen na deze acht dagen hadden we een dag om onze was te doen, uit te rusten en om terug te delen wat onze hoogtepunten en uitdagingen waren. Vandaag hebben we weer een vrije dag. Momenteel zit ik dus bij een hotel om de WiFi te benutten. Morgen zullen we om 4 uur ‘s ochtends de bus richting Malawi nemen! Daar blijven we een nacht. Daarna zullen we naar Tanzania vliegen, daar een nacht verblijven en dan via Ethiopië naar het Midden-Oosten gaan. Omdat het een islamitisch land is kunnen we daar niet het evangelie openlijk verkondigen, wat een heel groot verschil is met alles wat we in Afrika hebben gedaan. Ik ben benieuwd hoe het daar gaat zijn! Ik ga deze plek heeeel erg missen, ik hou echt heel erg van het eiland en van alle mensen hier, maar ik ben enthousiast om weer een nieuw avontuur tegemoet te gaan!

Foto’s

4 Reacties

  1. Owe:
    25 januari 2020
    Wat een gaaf verhaal! Volgens mij heb je (een deel van) je ervaringen heel treffend én met humor verhaald! Trots op je ;)
  2. Je Mannetje:
    25 januari 2020
    Mooie verhalen Linde en Sifra! Bijzonder wat jullie allemaal meemaken en dat je zelfs ook vruchten mag zien.... in geestelijke zin dan hé. Wens jullie een goede reis toe en veel zegen op jullie taken!!
  3. Trieneke:
    25 januari 2020
    Ah,fijn om je belevenissen zo te lezen!
    Ook wij zijn trots op onze grootdochter
    Liefs en natuurlijk dikke tut
  4. Hendriecke Augustinus:
    26 januari 2020
    Woh Linde en Sifra wàt een avonturen beleven jullie! gaaf om te lezen wat jullie allemaal mogen zien en ervaren hoe Groot God is!!
    En nu mogen jullie weer verder gaan met open ogen en open hart naar een nieuwe plek waar Hij jullie wil gebruiken
    Veel plezier!!
    Benieuwd naar een volgend verhaal!!
    Liefs Hendriecke